செல்லமாய் கோபித்து...

உன் கவிதை வரிகளில்
நானிருக்கிறேன் என்று தெரிந்தும்
"யாருக்காக" எழுதினாய் என
கோபிப்பதில் ஒரு
இன்பம் எனக்கு ....


"கோபப்படும்போது இன்னும் அழகாகயிருக்கிறாய்"என
நீ சொல்வது பொய்யென்று தெரிந்தும்
ரசிக்கிறதே என் வெட்கம்
என்ன செய்ய நான்?...



இனி உன்னுடன் பேச
போவதில்லை என்ற
என் உதடுகளை
'பேசவே பேசாதே' என
கவ்விக் கொண்டால்
என்ன அர்த்தம்?


என்னைத்தவிர வேறு
எந்தப்பெண்ணிடம் நீ
பேசினாலும்
சண்டையிடத் தோன்றுகிறது
ஆனால் அது....
சந்தேகமில்லா சண்டை
என்பது தெரியுமாடா உனக்கு?

ஏதேனும் ஒரு காரணத்திற்காக
நீ சண்டையிடுவதெல்லாம்
'சங்கமத்தில்' முடிப்பதற்காகதான்
என்பதை சரசத்தில்தான்
உணர்ந்தேன்.....
அது உண்மையா??


'அவனிடம் என்ன அரட்டை?
இவனிடம் என்ன பேச்சு?'
என நீ உரிமையுடன்
கோபித்துக்கொள்ளும் போதெல்லாம்...
"அப்படித்தான் கடலை போடுவேன், உனக்கென்ன" என
வீம்புக்கென்று வம்பிழுத்து
வெறுப்பேத்துவேன் தெரியுமா?....


மழையில் நான் நினைந்தால்
மழை துளியும் என்னை
அக்கோலத்தில் பார்க்க கூடாது என
குடை பிடிப்பாயே.........
உன்னை என்னவென்று சொல்வது???

தொலைவில் நீ
இங்கு
தனிமையில் நான்
கேட்க ஆயிரம் கேள்விகளுடன்....
விடையளிக்காமல்
விடை கொடுத்துவிடாதே.....ப்ளீஸ்!!